Η ιγμορίτιδα είναι φλεγμονή του γναθιαίου άντρου (ιγμόρειο), του μεγαλύτερου παραρρίνιου κόλπου που βρίσκεται δεξιά και αριστερά της ρινός, μέσα στο σώμα της άνω γνάθου.
Κανονικά τα ιγμόρεια καταλαμβάνονται από αέρα όμως μπορεί να καταληφθούν από υγρό (βλέννα) μετά από κάποια λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού, μετά από φλεγμονή των δοντιών της άνω γνάθου, ύστερα από κατάδυση σε μεγάλο βάθος ή σε μολυσμένα νερά.
Ιγμορίτιδα: Παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισής της
Οι παρακάτω παράγοντες προδιαθέτουν σε πολλές περιπτώσεις σε συχνότερα αλλά και πιο “επίμονα” επεισόδια παραρρινοκολπίτιδας (ιγμορίτιδας) :
- Το στραβό (σκολιωτικό) ρινικό διάφραγμα
- Οι υπερτροφικές ρινικές κόγχες
- Οι ρινικοί πολύποδες
- Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος:
- Η ηλικία
- Το κάπνισμα
- Οι οδοντικές λοιμώξεις και οι οδοντιατρικές εργασίες σε περιοχές που γειτνιάζουν με τα ιγμόρεια
- Η αλλεργική ρινίτιδα
- Οι ανοσοανεπάρκειες
- Η κυστική ίνωση
- Τα θαλάσσια σπορ-καταδύσεις
- Τα αεροπορικά ταξίδια
Τύποι ιγμορίτιδας
- Η οξεία ιγμορίτιδα είναι πιθανό να εμφανιστεί ύστερα από το κοινό κρυολόγημα. Στα συμπτώματά της περιλαμβάνει πυώδεις ρινικές εκκρίσεις, “μπούκωμα” στη μύτη, εκκρίσεις προς το λαιμό (οπισθορρινικές εκκρίσεις) και πόνο στη στοματική κοιλότητα και στα δόντια. Επιπρόσθετα, είναι πιθανό να εκδηλωθούν συμπτώματα πυρετού, κόπωσης, βήχα, πόνου στα αυτιά και ενδεχομένως βουητό και βαρηκοΐα.
- Υποτροπιάζουσα οξεία ιγμορίτιδα. Στην περίπτωση αυτή, ο ασθενής παρουσιάζει για τέσσερις ή περισσότερες φορές ετησίως επεισόδια οξείας ιγμορίτιδας. Μετά τη φαρμακευτική αγωγή τα επεισόδια αυτά υποχωρούν πλήρως.
- Πιο επίμονη μορφή ιγμορίτιδας είναι η υποξεία ιγμορίτιδα, που μπορεί να διαρκέσει από 4 έως και 12 εβδομάδες, δυσχεραίνοντας την καθημερινότητα του ασθενή, εξαιτίας των επίμονων συμπτωμάτων.
- Τέλος, η χρόνια ιγμορίτιδα γίνεται αντιληπτή από τη μεγάλη διάρκεια των συμπτωμάτων που είναι πιθανό να ξεπεράσουν τις 12 εβδομάδες. Τα συμπτώματα που χαρακτηρίζουν αυτή τη μορφή ιγμορίτιδας, είναι οι βλεννοπυώδεις εκκρίσεις στο πίσω κυρίως μέρος της μύτης (οπισθορρινικές). Είναι συχνότερη σε άτομα με μεγάλου βαθμού σκολίωση του ρινικού διαφράγματος, μεγάλου βαθμού υπερτροφία των ρινικών κογχών ή και σε περιστατικά ρινικής πολυποδίασης καθώς σε αυτές τις περιπτώσεις είναι δυσκολότερο να “καθαρίσουν” οι παραρρίνιοι κόλποι ακόμη και υπό φαρμακευτική αγωγή λόγω των εξαιρετικά στενωμένων ρινικών θαλαμών.
Συνεπώς, η ιγμορίτιδα αποτελεί μία φλεγμονή που χρήζει καθοδήγησης και εξατομικευμένης διάγνωσης από εξειδικευμένο ΩΡΛ σχετικά με τη διερεύνηση της αιτιολογίας, την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και την αποφυγή επιπλοκών που ορισμένες φορές μπορεί να είναι και εξαιρετικά επικίνδυνες (επέκταση της φλεγμονής στον οφθαλμικό κόγχο, μηνιγγίτιδα, εγκεφαλικό απόστημα, οστεομυζελίτιδα των οστών του κρανίου, θρόμβωση του σηραγγώδους κόλπου).
Άλλοι παράγοντες που προδιαθέτουν σε εμφάνιση παραρρινοκολπίτιδας (ιγμορίτιδας) είναι: η αλλεργική ρινίτιδα, η παρουσία ρινικών πολυπόδων στις ρινικές θαλάμες, η σημαντικού βαθμού σκολίωση του ρινικού διαφράγματος σε συνδυασμό με υπερτροφία των κάτω ρινικών κογχών, συστηματικά νοσήματα ( κυστική ίνωση, σαρκοείδωση, ανοσοκαταστολή κλπ).
Ιγμορίτιδα: Ποια είναι τα συμπτώματα και ποιος ο τρόπος αντιμετώπισης;
Επίσης, ο ασθενής μπορεί να παρουσιάσει δεκατική πυρετική κίνηση ή πυρετό, κόπωση, βήχα, πόνο στα δόντια ή και κακοσμία στόματος.
Ο τρόπος αντιμετώπισης της ιγμορίτιδας σχετίζεται με το αν ο ασθενής παρουσιάζει οξεία (συμπτώματα που διαρκούν 7-30 ημέρες), υποξεία ( συμπτώματα για 4- 12 εβδομάδες) ή χρόνια ιγμορίτιδα, που διαρκεί πάνω από τρεις μήνες.
Πως πραγματοποιείται η διάγνωση της ιγμορίτιδας;
Για τη διάγνωση της ιγμορίτιδας, συνίσταται η κλινική εξέταση και ο έλεγχος από εξειδικευμένο ΩΡΛ, συνδυαστικά με τη λήψη του πλήρους ιατρικού ιστορικού του ασθενούς.
Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, διενεργείται ενδοσκόπηση της μύτης.
Σε περιπτώσεις όπου αυτό κρίνεται απαραίτητο, ο απεικονιστικός έλεγχος με αξονική ή μαγνητική τομογραφία συμπληρώνει τη διαγνωστική προσέγγιση. [/question]
Ποιες οι επιπλοκές της ιγμορίτιδας;
Οι πιθανές επιπλοκές της ιγμορίτιδας σε περιπτώσεις ασθενών που καθυστερούν να ζητήσουν ιατρική βοήθεια και να λάβουν αγωγή περιλαμβάνουν:
- υποπεριοστικό απόστημα του οφθαλμικού κόγχου
- οστεομυελίτιδα
- θρόμβωση σηραγγώδους κόλπου
- ενδοκρανιακό απόστημα
- μηνιγγίτιδα
- εγκεφαλίτιδα.
Είναι ευτυχές το γεγονός πως οι παραπάνω επιπλοκές δεν απαντώνται πλέον συχνά καθώς οι ασθενείς είναι όλο και περισσότερο ενημερωμένοι και αναζητούν έγκαιρα ιατρική βοήθεια.
Πρόληψη
- Η διακοπή του καπνίσματος.
- Η σωστή υγιεινή του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος (καθαρισμός της ρινός με ρινικές πλύσεις όταν απαιτείται).
- Η έγκαιρη επίσκεψη σε εξειδικευμένο ΩΡΛ σε περίπτωση εμφάνισης ξαφνικών και επίμονων συμπτωμάτων.
- Η διατήρηση της φυσιολογικής υγρασίας στη ρινική κοιλότητα, μέσω καλής ποιότητας κλιματισμού του χώρου και αποφυγής απότομων αλλαγών στη θερμοκρασία.
Ποια είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία για την ιγμορίτιδα;
Συνίσταται ο καθαρισμός της μύτης με ισότονα διαλύματα, η χρήση ρινικών spray και η φαρμακευτική αγωγή με αναλγητικά, και αντιβιοτικά.
Σε περιπτώσεις που η συντηρητική θεραπεία δεν έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα, τα συμπτώματα επιδεινώνονται και η εμφάνιση επιπλοκών αποτελεί πια γεγονός, συνίσταται ο χειρουργικός καθαρισμός των παραρρινίων κόλπων ταυτόχρονα με τη διόρθωση παραγόντων που πιθανά να συνυπάρχουν και να προδιαθέτουν σε τέτοιου είδους λοιμώξεις .
Αυτή η θεραπεία χαρακτηρίζεται ως ελάχιστα επεμβατική και ανώδυνη και δεν απαιτεί πολυήμερη απουσία του ασθενή από την εργασία και την καθημερινότητά του.
Αν κι εσείς πάσχετε από ιγμορίτιδα και τα ενοχλητικά και επίμονα συμπτώματά της, συμβουλευτείτε την ΩΡΛ Dr. Ειρήνη Μάντζαρη, για μία εξατομικευμένη θεραπεία.
Η πολυετής εμπειρία και η άρτια εκπαίδευσή της σε ρινικές παθήσεις όπως η ιγμορίτιδα και η θεραπεία της, μπορούν να σας χαρίσουν την οριστική λύση.