Σιαλαδενίτιδα ονομάζεται η λοίμωξη του σιελογόνου αδένα. Οι κύριοι σιελογόνοι αδένες είναι η παρωτίδα, ο υπογνάθιος και ο υπογλώσσιος αδένας.
Τα κύρια συμπτώματα της σιαλαδενίτιδας είναι: πυρετός, ανάπτυξη οιδήματος και πόνος στην περιοχή της φλεγμονής. Η ενδεχόμενη εκροή πύου από τον εκφορητικό πόρο του πάσχοντα αδένα θα πρέπει να εξεταστεί με καλλιέργεια.
Η σιαλαδενίτιδα εμφανίζεται συνήθως σε ηλικιωμένους που πάσχουν από σιαλολιθίαση ή είναι αφυδατωμένοι λόγω της γενικότερης κλινικής τους κατάστασης. Επιρρεπείς στη σιαλαδενίτιδα είναι επίσης άνθρωποι με ανορεξία, ξηροστομία ή σύνδρομο Sjorgen.
Κύρια παθογόνα μικρόβια είναι ο σταφυλόκοκκος, ο στρεπτόκοκκος, αναερόβια βακτήρια, ο αιμόφιλος της ινφλουέντζας.
Η διάγνωση της σιαλαδενίτιδας γίνεται πρώτα από όλα κλινικά και ανάλογα μπορεί να ζητηθεί περαιτέρω απεικόνιση με υπέρηχο, αξονική ή μαγνητική τομογραφία.
Για την αντιμετώπιση της σιαλαδενίτιδας συστήνεται θεραπεία με αντιβιοτικά σε συνδυασμό με καλή ενυδάτωση και δίαιτα με τροφές που αυξάνουν τη ροή σιέλου. Σε περίπτωση που έχουμε εμφάνιση αποστήματος, τότε απαιτείται χειρουργική παροχέτευση αυτού, ενώ στις περιπτώσεις που έχουμε χρόνιες ή υποτροπιάζουσες σιαλαδενίτιδες συνίσταται η παρωτιδεκτομή ή η αφαίρεση του υπογνάθιου αδένα.
Είναι σημαντικό, όταν ένας ασθενής εμφανίσει τα παραπάνω συμπτώματα να απευθυνθεί το συντομότερο δυνατό σε ιατρό για την άμεση αντιμετώπιση του προβλήματος, καθώς η σιαλαδενίτιδα μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή λοίμωξη.
